Henk van Gelder in NRC Handelsblad, 24 november 2005

Nieuwe ‘Ken Kan’ nu mèt Corry

Voorstelling: Ken Kan, door Rob van de Meeberg, e.a. Gezien: 23/11 in Klein Bellevue, Amsterdam. Tournee t/m 22/2.

‘Ik moet je eerlijk zeggen, jullie hebben er wel een zootje van gemaakt’, zegt Wim Kan, even terug uit de hemel waar hij sinds 1983 verblijft. En hij bezingt hoe de wereld er vlak voor zijn dood voorstond, in regels als: ‘We hadden nog een paar sociale wetten / en Clinton rookte enkel sigaretten...’. Het is nog steeds diezelfde combinatie van moralisme, maatschappelijk engagement en gewiekste grappen, en ook dat gulle hoofd met die glunderstem lijkt bedrieglijk veel op het origineel.
Negen jaar geleden legde Rob van de Meeberg eer in met de voorstelling Ken Kan, in het kader van het Amsterdams Kleinkunstfestival. Naar een subtiel script van Lars Boom speelde hij de topconferencier in de vermoeide treurnis van diens laatste jaar, aan het ziekbed van zijn vrouw Corry Vonk, en af en toe ook de Wim Kan zoals die nu wellicht op onze actualiteit zou reageren. Corry zelf kregen we toen niet te zien; ze bestond slechts in 's mans hoofd. Net als de bittere herinneringen aan het Jappenkamp waarin hij gevangen zat. Er zat alleen een pianist bij.
Nu is Ken Kan terug, met een grotere tournee, wederom zorgvuldig geregisseerd door Fred Florusse. Maar er is één groot verschil: een zichtbare Corry Vonk, bescheiden en met fijnzinnige ironie gespeeld door Annemarie Henselmans. In korte monoloogjes en fragmenten uit oude nummers illustreert ze de verhalen van Kan zonder het suggestieve mozaïek van de oorspronkelijke voorstelling te niet te doen. Realistisch bedoelde dialoogscènes blijven, zodat deze reprise nog steeds het kleinood is dat ze negen jaar geleden al was. Opnieuw verricht Van de Meeberg precisiewerk op de vierkante millimeter. En ook ditmaal zegt hij wat Kan dezer dagen misschien gezegd had willen hebben. ‘Balkenende regeert niet, de angst regeert’, bijvoorbeeld.


[Recensietabel]