Henk van Gelder in NRC Handelsblad, 24 november 2005
Nieuwe ‘Ken Kan’ nu mèt Corry
Voorstelling: Ken Kan, door Rob van de Meeberg, e.a. Gezien: 23/11 in
Klein Bellevue, Amsterdam. Tournee t/m 22/2.
‘Ik moet je eerlijk zeggen, jullie hebben er wel een zootje van
gemaakt’, zegt Wim Kan, even terug uit de hemel waar hij sinds 1983
verblijft. En hij bezingt hoe de wereld er vlak voor zijn dood
voorstond, in regels als: ‘We hadden nog een paar sociale wetten / en
Clinton rookte enkel sigaretten...’. Het is nog steeds diezelfde
combinatie van moralisme, maatschappelijk engagement en gewiekste
grappen, en ook dat gulle hoofd met die glunderstem lijkt bedrieglijk
veel op het origineel.
Negen jaar geleden legde Rob van de Meeberg eer in met de voorstelling
Ken Kan, in het kader van het Amsterdams Kleinkunstfestival. Naar
een subtiel script van Lars Boom speelde hij de topconferencier in de
vermoeide treurnis van diens laatste jaar, aan het ziekbed van zijn
vrouw Corry Vonk, en af en toe ook de Wim Kan zoals die nu wellicht op
onze actualiteit zou reageren. Corry zelf kregen we toen niet te zien;
ze bestond slechts in 's mans hoofd. Net als de bittere herinneringen
aan het Jappenkamp waarin hij gevangen zat. Er zat alleen een pianist
bij.
Nu is Ken Kan terug, met een grotere tournee, wederom zorgvuldig
geregisseerd door Fred Florusse. Maar er is één groot
verschil: een zichtbare Corry Vonk, bescheiden en met fijnzinnige ironie
gespeeld door Annemarie Henselmans. In korte monoloogjes en fragmenten
uit oude nummers illustreert ze de verhalen van Kan zonder het
suggestieve mozaïek van de oorspronkelijke voorstelling te niet te
doen. Realistisch bedoelde dialoogscènes blijven, zodat deze
reprise nog steeds het kleinood is dat ze negen jaar geleden al was.
Opnieuw verricht Van de Meeberg precisiewerk op de vierkante millimeter.
En ook ditmaal zegt hij wat Kan dezer dagen misschien gezegd had willen
hebben. ‘Balkenende regeert niet, de angst regeert’, bijvoorbeeld.
[Recensietabel]